بنده کمترین دولت خواه کاتب العبد عبد لطف الله
آنکه شهرت به حافظ ابرو یافته پیش میرشاه و سپاه
- شهاب الدین عبدالله بن لطف اله مشهور به حافظ ابرو، مورخی نامدار و امانتدار ، متولد هرات که اوقات زیادی همراه شاهرخ بوده است . تولد او رابه سال ۷۶۳ هجری و وفاتش را به سال ۸۳۳ یا ۸۳۴ قمری دانسته اند.
از جمله تالیفات وی زبده التواریخ بایسنقری ، ذیل جامع التواریخ رشیدی ، تاریخ آل مظفر، تاریخ ملوک کرت ، تاریخ شاهرخ میرزا ، جغرافیای حافظ ابرو ، سربداریه و حقیقت می باشد.
در وجه تسمیه نام او آمده که در نوشتن حقایق نگهدارنده آبروی افراد بوده و دیگر اینکه دارای ابروان پیوسته و زیبا بوده است.
وی نزد مردم خواف به بابای ابدال ( که دارای کرامات زیادی است ) معروف است و مزار وی در خواف در ابتدای خیابان حافظ ابرو می باشد .
